Öz

Giriş ve

Amaç: İdrar yolu enfeksiyonu (İYE), çocukluk çağında sık görülen bir enfeksiyon olup üriner sistemin fonksiyonel veya yapısal bozukluğunun bir göstergesi olabilir. İYE doğru tedavi edilmediği zaman kalıcı renal hasar ile sonuçlanabilmektedir. Ülkemizde kronik böbrek yetmezliği nedenleri içerisinde İYE ilk sırayı almaktadır. Bu çalışmada, Pediatrik Nefroloji Kliniğimizde İYE tanısı ile izlenen 472 hasta retrospektif incelenerek hastaların demografi k, klinik ve laboratuvar özellikleri ve prognozları değerlendirilmiştir. Olgular ve

Yöntemler: Çalışmaya alınan hastalar, cinsiyet, yaş, semptom ve bulgular, idrar kültüründe üreyen mikroorganizmalar ve antibiyotik duyarlılıkları, altta yatan anatomik veya fonksiyonel üriner sistem anormallikleri, uygulanan tedaviler ve tüm bu faktörler ile renal skar gelişimi arasındaki ilişki açısından retrospektif olarak değerlendirilmiştir.

Bulgular: Toplam 472 hastanın 368’i (%78) kız ve 104’ü (%22) erkek olup erkek hastaların %74’ü 2 yaşın altındaydı. İYE semptomları yaşa göre farklılık göstermekteydi. Hastaların 108’inde tek İYE, 364’ünde tekrarlayan İYE mevcuttu. Hastaların 170’inde anatomik veya fonksiyonel üriner sistem anormalliği saptanırken risk faktörü olanlarla olmayanlar arasında İYE tekrarlaması açısından istatistiksel farklılık yoktu. Hastalarımızın idrar kültürlerinde en sık tespit edilen mikroorganizma E.coli ESBL(-) olup >%90 oranda amikasin, gentamisin, netilmisin, sefepim, seftriakson, seftazidim, aztreonam ve imipenem duyarlı bulundu. İYE geçirme sayısının skar gelişimi üzerine etkisi istatistiksel açıdan anlamlıydı. Vezikoüreteral refl ü derecesi ile skar gelişimi arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmadı.

Sonuç: İYE tanısı alan hastalar, üriner sistem anormalliği açısından, görüntüleme yöntemleri ile incelenmeli ve hastaya ampirik tedavi başlanırken lokal antibiyotik direnç verileri göz önünde bulundurulmalıdır. İYE ve altta yatan üriner sistem anormalliklerinin erken tanı ve uygun tedavisi İYE’nin uzun dönem sekellerini önlemede önemlidir.

Anahtar Kelimeler: İdrar yolu enfeksiyonu, çocuk

Referanslar

  1. Zelikovic I, Adelman RD, Nancarrow PA. Urinary tract infecti- ons in children. West J Med. 1992;157:554-561
  2. National Institute for Health and Clinical Excellence (NICE). Urinary tract infection in children. (http://guidance.nice.org.uk/ CG054) 2007.
  3. Leonardo C.R., Filgueiras M.F.T, Vasconcelos M.M., Vasconcelos R., Marino V.P., Pires C., Pereira A.C..Risk factors for renal scar- ring in children and adolescents with lower urinary tract dysfunc- tion. Pediatr Nephrol. 2007; 22:1891–1896
  4. Taneja N, Chatterjee SS, Singh M, Singh S, Sharma M.. Pediatric urinary tract infections in a tertiary care center from north India. Indian J Med Res. 2010;131:101-105.
  5. Mathews R, Mattoo TK. Comprehensive Pediaric Nepfrology first edition.Mosby., pp. 549-559
  6. Brakeman P.Vesicoureteral reflux, reflux nephropathy and end- stage renal disease. Adv Urol. 2008:508949.
  7. Jakobsson B, Berg U, Svensson L. Renal scarring after acute pye- lonephritis. Arch Dis Child. 1994;70:111-115.
  8. Ditchfield MR, Grimwood K, Cook DJ, Powell HR, Sloane R,Gulati S, de Campo JF (2004) Persistent renal cortical scin- tigram defects in children 2 years after urinary tract infection. Pediatr Radiol 34:465–471
  9. Smellie JM, Barratt TM, Chantler C, et al. Medical versus sur- gical treatment in children with severe bilateral vesicourete- ric reflux and bilateral nephtopathy: a randomised trial. Lancet 2001;357:1329-1333
  10. Weiss R, Duckett J, Spitzer A. Results of a randomised clinical trial of medical versus surgical treatment of infants and child- ren with grade III and IV primary vesicoureteral reflux: the International Reflux Study in Children. J Urol 1992;148:1667- 1673

Telif hakkı ve lisans

Nasıl atıf yapılır

1.
Bayhan Gİ, Erdoğan Ö. İdrar Yolu Enfeksiyonu Geçiren 472 Hastanın Retrospektif Değerlendirilmesi. Turk J Pediatr Dis [Internet]. 2010 Apr. 1 [cited 2025 May 25];4(4):202-10. Available from: https://turkjpediatrdis.org/article/view/118