Öz

Giriş ve

Amaç: Çocuklarda burun kanaması sık görülmektedir. Burun kanamasına yol açan birçok neden tanımlanmasına karşın bazılarında etiyoloji saptanamamaktadır. Çalışmamızda hastanemize burun kanaması yakınması ile gelen olgular değerlendirilip kanama diyatezinin varlığı araştırıldı. Materyal Metod: Çalışmaya yaş ortalamaları 7.7 ±3.5yıl olan 150 olgu alındı ve kanama diyatezinin varlığı araştırıldı. Burun kanamasının miktarı sorgusunda çay bardağı (=60ml) ölçüt olarak alındı. Olguların tümünde tam kan sayımı, üre, kreatinin, AST, ALT, eritrosit sedimentasyon hızı, PT, aPTT, FXIII ve kanama zamanı incelendi, beş yaşından büyük olan çocuklarda Waters grafisi değerlendirildi. Kanama zamanı Ivy yöntemi ile bakıldı. Yılda beşten fazla burun kanaması olan olgular tekrarlayan burun kanaması olarak kabul edildi. Burun kanamasının sıklığı yılda beşten fazla olup PT-aPTT değerleri yüksek ve/veya kanama zamanı uzun olan olgularda FVIII, FIX, vWF:Ag, vWF-ristocetin kofaktör ve trombosit fonksiyon testleri çalışıldı.

Bulgular: Çalışmamızda burun kanamasının erkeklerde daha sık ( % 62 ) olduğu görüldü, kanama diyatezi ve tekrarlayan burun kanama olgularında ise cinsiyet ayrımı saptanmadı. Yılda 1-5 kez, 5 dakikadan kısa ve 15 ml’den az olan burun kanamalarının daha sık olduğu, kanama yeri açısından ise farklılık olmadığı saptandı. Olgularımızdaki burun kanamalarının % 70.7’sinin lokal nedenlerle( % 48.6’sında enfeksiyonun tek başına veya diğer faktörlerle birlikteliği ), %24’ünün idiyopatik, %5.3’ünün sistemik nedenlerle olduğu saptandı. Olguların % 39.3’ünde burun kanamalarının tekrarladığı görüldü. Tekrarlayan burun kanama olgularının aile bireylerinin çocukluklarında sık burun kanama öyküsü olması ( % 47 ) istatistiksel açıdan anlamlı idi. Tüm olguların % 3.3’ünde, tekrarlayan burun kanama olgularının ise % 8.4’ünde kanama diyatezi saptandı. Bilateral tekrarlayan burun kanamalarının olmasının veya yılda 25’ten fazla burun kanaması olmasının kanama diyatezi açısından anlamlı olduğu görüldü.

Sonuç: Bu çalışmada burun kanaması ile gelen çocuklarda öncelikle enfeksiyonların araştırılması gerektiği ve bilateral tekrarlayan burun kanamalarında kanama diyatezi düşünülerek koagülasyona yönelik tetkiklerin özellikle kanama zamanının bakılması gerektiği sonucuna ulaşıldı.

Anahtar Kelimeler: Burun kanaması, çocuk kanama, diyatezi

Referanslar

  1. McDonald TJ. Nosebleed in children. Background and techniques to stop to flow. Postgrad Med. 1987;81: 217-224.
  2. Jackson KR, Jackson RT. Factors associated with active, refractory epistaxis. Arch Otolaryngol Head Neck Surg. 1988;114: 862-865.
  3. Massick D, Tobin EJ.Epistaxis.In: Cummings CW, Flint PW, Haughey BH,Thomas JR, Harker LA, Flint PW (eds). Otolaryngology:Head & Neck Surgery. 4th ed. St Louis, Mo: Mosby; 2005:942-960.
  4. Tomkinson A, Bremmer-Smith A, Craven C, Roblin DG. Hospital epistaxis rate and ambient temperature. Clin Otolaryngol 1995; : 239-240.
  5. Viducich RA, Blanda MP, Gerson LW. Posterior epistaxis: clinical features and acute complications. Ann Emerg Med 1995; 25: 596.
  6. Petruson B. Epistaxis in childhood. Rhinology 1979; 17:83-90
  7. Beran M, Petruson B. Changes in the nasal mucosa of habitual nose-bleeders. Acta Otolaryngol 1986; 102:308-314.
  8. Doyle DE. Anterior epistaxis: a new nasal tampon for fast, effec- tive control. Laryngoscope. 1986;96: 279-281.
  9. Damrose JF, Maddalozzo J. Pediatric epistaxis. Laryngoscope ;116: 387-393. Katsanis E, Luke KH, Hsu E, Li M, Lillicrap D. Prevalence and significance of mild bleeding disorders in chidren with recurrent epistaxis.J Pediatr 1998;113:73-76.
  10. Sandoval C, Dong S, Visintainer P, Ozkaynak MF, Jayabose S. Clinical and laboratory features of 178 children with recurrent epistaxis. J Pediatr Hematol Oncol 2002;24: 47-49.
  11. Beran M, Petruson B. Occurrence of epistaxis in habitual nose- bleeders and analysis of some etiological factors. ORL J Otorhi- nolaryngol Relat Spec. 1986;48: 297-303.
  12. Kiley V, Stuart JJ, Johnson CA. Coagulation studies in children with isolated recurrent epistaxis. J Pediatr 1982;100:579-581.

Nasıl atıf yapılır

1.
Asma M, Çulha VK, Şaylı TR. Çocuklarda Burun Kanama Nedenleri. Turk J Pediatr Dis [Internet]. 2009 Dec. 1 [cited 2025 May 24];3(1):5-9. Available from: https://turkjpediatrdis.org/article/view/47