Amaç: Çocuklarda duyulan üfürümlerin büyük çoğunluğunun masum üfürüm olduğu gerçeğine rağmen, tüm dünyada çocuk kardiyoloji kliniklerine hasta gönderilmesinin en sık nedenini kardiyak üfürümler oluşturmaktadır. Çalışmada dinleme bulguları ile ekokardiyografi sonuçları karşılaştırılmıştır.

Gereç ve Yöntemler: Aralık 2011 ile Haziran 2012 tarihleri arasında fizik muayenede üfürüm duyulması nedeniyle çocuk kardiyoloji kliniğine gönderilen 667 hasta duyulan üfürümler “masum” ve “patolojik” olarak ayrılarak ekokardiyografi ile değerlendirilmiştir.

Bulgular: Yaş ortalaması 5.1 yıl olan hastaların %54.6’sı erkekti. Hastaların %67.3’ünde kardiyak üfürüme eşlik eden yakınma yoktu. Hastaların %7.9’unda fizik muayenede duyulan üfürümün patolojik olduğu düşünüldü. Ekokardiyografik incelemede hastaların %58.3’ünde normal kalp bulguları saptanırken, %41.7’sinde çeşitli bulgular tespit edildi. En sık tespit edilen bulgular patent foramen ovale (PFO) (%24.9), atriyal septal defekt (ASD) (%8.4) ve pulmoner darlık (%5.7)’di. Hastaların %38.4’ünde muayenede masum üfürüm duyulmasına rağmen ekokardiyografide küçük ASD ve minör kapak hastalıkları gibi bazı bulgular saptandı. Fizik muayene sonuçları ile ekokardiyografi sonuçları istatistiksel olarak farklılıklar göstermekteydi (p<0.001). Fizyolojik mitral yetmezlik ve PFO çıkarıldıktan sonra muayene ile saptanan üfürümün ekokardiyografik bulguları ayırt etmedeki duyarlılığı %31, seçiciliği %99.2, pozitif tahmini değeri %92.5, negatif tahmini değeri %82.2 ve doğruluk oranı %83’di.

Sonuç: Çalışmada üfürüm nedeniyle çocuk kardiyoloji kliniklerine gönderilen hastalarda sadece dinlemekle bazı kardiyak defektlerin atlanabileceğini göstermiştir. Bu nedenle, bu hastalar ayrıca ekokardiyografi ile değerlendirilmelidir.

Anahtar Kelimeler: Çocuk, Ekokardiyografi, Fizik muayene, Kardiyak üfürüm