Abstract
Amaç: Enürezis (EN) polikliniğinde son bir yılda izleme alınan ve Türkiye Enürezis Kılavuzu (TEK) rehberliğinde tedavisi
yapılan hastaların sonuçlarını değerlendirmek amacıyla ileriye dönük bir çalışma planlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: EN polikliniğimize başvuran hastaların demografi k özellikleri, şikayetleri, fi zik inceleme-laboratuvar
tetkik sonuçları, uygulanan tedaviler ve takip sonuçları ileri dönük olarak kaydedilmiştir.
Bulgular: Olguların yaş ortalaması 8.59±2.53’dır (N=59). Erkek/kız oranı 2,9/1’dir. Tüm olgular primer EN’dir. 38 olguda
yalnız gece altını ıslatma şikayeti varken, 21 olguda (%35.6) gündüz semptomu da vardır. Haftada ortalama altını ıslatma
sıklığı 5.54±1.7 gün’dür. Olguların 21’i (%35.6) günde 8’den fazla, 7’si (%11.9) 3’den az idrar yapıyorlardı. Olguların
%57.6’sında (n=34) yetişememe, %49.2’sinde (n=29) idrar tutma manevrası, %6.8’sinde (n=4) zorlanma, %18.6’sında
(n=11) idrar yolu enfeksiyonu (İYE) öyküsü, %32.2’inde (n=19) kabızlık vardı. Fizik inceleme bir olgu dışında normaldi.
Tümünde idrar tetkiki normaldi. USG istenen 20 olgunun hiçbirinde patolojik bulgu saptanmadı. Ürodinami yapılan 9
olgunun 4’inde aşırı aktif detrusör, 5’inde düşük kapasite, 2’inde artmış kapasite, 4’ünde artmış detrüsör aktivitesi vardı.
Ürofl ovmetre yapılan 12 olgunun birinde kesintili işeme, birinde Crede manevrası ile işeyebilme vardı. Tüm olgularda
davranış düzenlenmesi yapılmış; olguların 20’ine desmopressin, 4’üne oksibutinin, 1’ine alarm, 1’ine temiz aralıklı kateterizasyon,
14’üne kombine tedavi başlanmıştır. Tedavinin 15. gününde yapılan ilk kontrolde 18 olgu görülmüş, tedavi
cevabı %66±25.3 bulunmuştur. Bunların yarısında tedaviye devam edilirken, yarısında desmopressin dozu arttırılmıştır.
Birinci ayda kontrolüne gelen 16 olgunun 12’sinde tedaviye devam edilmiş, 2’inde desmopressin dozu arttırılmış, 2’inde
tedaviye oksibutinin eklenmiştir. Üç ay tedavisi tamamlanan 7 olgunun 1’inde nüks nedeniyle kombine tedaviye yeniden
başlanmıştır.
Sonuç: Enürezis tedavisi, aile uyumunun önemli rol oynadığı zahmetli bir süreç gerektirmektedir. Çalışmamızdaki olguların
yalnız %30.5’i takiplere gelebilmiştir. Tedavi etkinliğini değerlendirmek için randomize-kontrollü çalışmalar gerekmektedir.
Keywords: Çocukluk çağı, Enürezis nokturna, Tedavi
References
- Avanoğlu A, Baskın E, Söylemezoğlu O, Tekgül S, Ziylan O, Zorludemir Ü. Türkiye enürezis çalışma grubu. Türkiye Enürezis Tedavi Kılavuzu 2010; 1-16.
- Carman KB, Ceran O, Kaya C, Nuhoglu C, Karaman MI. Nocturnal enuresis in Turkey: Prevalence and accompanying factors in different socioeconomic environments. Urol Int 2008;80:362-6.
- Glazener CMA, Evans JHC, Peto RE. Treating nocturnal enuresis in children. J WOCN 2004;31:223-34.
- Neveus T, Eggert P, Evans J, Macedo A, Rittig S, Tekgül S, et al. Evaluation of and treatment for monosymptomatic enuresis: A standardization document from the international children’s continence society. J Urol 2010;183:441-7.
- Ozkan KU, Garipardic M, Toktamis A, Karabiber H, Sahinkanat T. Enuresis prevalence and accompanying factors in school children: A questionnaire study from southeast Anatolia. Urol Int 2004;73:149-55.
- Özkan S, Durukan E, Iseri E, Gürocak S, Maral I, Ali Bumin M. Prevalence and risk factors of monosymtomatic nocturnal enuresis in Turkish children. Indian J Urol 2010;26:200-5.
- Ramakrishnan K. Evaluation and treatment of enuresis. Am Fam Physician 2008;78:489-96.
- Rawashdeh YF, Hvistendahl GM, Kamperis K, Hansen MN, Djurhuus JC. Demograhics of enuresis patients attending a referral centre. Scand J Urol Nephrol 2002;36:348-53.
- Safarinejad M. Prevalence of nocturnal enuresis, risk factors, associated familial factors and urinary pathology among school children in Iran. J Pediatr Urol 2007;3:443-52.
- Schultz-Lampel D, Steuber C, Hoyer PF, Bachmann CJ, Marschall- Kehrel D, Bachmann H. Urinary incontinence in children. Dtsch Arztebl Int 2011;108:613-20.
- Soyer T, Boybeyi Ö, Aslan MK, Durmus G, Cakmak ZA, Ensari C. Kırıkkale ili 6-10 yaş ilköğretim öğrencileri arasında enürezis nokturna sıklığı. Çocuk Cerrahisi Dergisi, 2011;25:51-5.
Copyright and license
Copyright © 2014 The Author(s). This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License (CC BY), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium or format, provided the original work is properly cited.
